Środek trwały i jego rodzaje
Środek trwały jest zasobem firmy, jej majątkiem. Aczkolwiek, aby zaliczyć daną rzecz do środków trwałych musi ona spełniać pewne warunki. Określa je zarówno ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych, jak również ustawa o rachunkowości. I tak wedle art. 22 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, do środków trwałych zalicza się „(...) własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością, maszyny, urządzenia i środki transportu, inne przedmioty”. Prawodawca doprecyzowuje również, że przedmioty te muszą być używane przez przedsiębiorstwo przynajmniej przez jeden rok. Dopuszczalne jest również oddanie ich w najem lub dzierżawę.
Ustawa o rachunkowości (art. 3, pkt.15) środki trwałe definiuje jako „rzeczowe aktywa trwałe”, które mają być wykorzystywane przez firmę dłużej niż rok, czyli w tym czasie muszą być przydatne do użycia. Ustawodawca wymienia, że należą do nich „nieruchomości, maszyny, urządzenia, środki transportu, inne rzeczy, ulepszenia w obcych środkach trwałych, inwentarz żywy”.
Dokładną listę i klasyfikację środków trwałych, udostępnia na swojej stronie, Główny Urząd Statystyczny.
Zobacz: Jak zaksięgować przedłużenie licencji na program komputerowy?
Jak zaksięgować sprzedaż środka trwałego?
Chcąc dokonać wyksięgowania środka trwałego najpierw należy prawidłowo zaksięgować środek trwały, zaraz po jego zakupie. Warto pamiętać, że koszt nabycia jest ceną jego zakupu. Jest o tym mowa w art. 28 ustawy o rachunkowości.
Każdy środek trwały można w trakcie jego używania wynająć i wydzierżawić, wtedy można rozliczyć jednorazowo lub w czasie jego amortyzację, a po ponad roku używania przedmiot sprzedać. Księgowanie środka trwałego zapisuje się jako –Wn konto 30 „Rozliczenie zakupu” –Ma kontoot 24 „pozostałe rozrachunki”.
Podczas sprzedaży przedmiotu należącego do majątku firmy, przedsiębiorca musi za niego wystawić, dla nabywcy, fakturę. Jest ona dowodem na zbycie majątku, bowiem umowa kupna-sprzedaży środka trwałego nie jest wymagana przez prawodawcę. Oprócz faktury VAT, właściciel firmy powinien sporządzić także dowód księgowy LT, oznaczający likwidację środka trwałego. Środki pozyskane ze sprzedaży należy ująć jako przychód operacyjny, który pochodzi z przedmiotu majątku firmy. Warto podkreślić, że jest to przychód opodatkowany stawką VAT przypisaną dla danej rzeczy. Majątek nie może zostać sprzedany za kwotę mniejszą niż jego aktualna cena rynkowa. Przy czym sprawdzając ją, należy wziąć pod uwagę stopień zużycia i amortyzacji danej rzeczy.
Podczas wyksięgowywania środka trwałego należy pamiętać, że data jego sprzedaży, to data jego wydania nabywcy.
Zatem jak zaksięgować sprzedaż środka trwałego? Wyksięgowanie środka trwałego na podstawie LT zapisuje się jako –Wn konto 07 „Odpisy umorzeniowe środków trwałych” –Wn konto 76-1 „Pozostałe koszty operacyjne” –Ma konto 01 „Środki trwałe”. Fakturę ze sprzedaży składnika majątku należy zaksięgować uwzględniając kwotę brutto jako –Wn konto 24 „Pozostałe rozrachunki”, kwotę netto –Ma konto 76-0 „Pozostałe przychody operacyjne”, a podatek VAT –Ma konto 22-2 „Rozrachunki z US z należnego VAT”.
Sprawdź: Jak zaksięgować usługę gastronomiczną?
Czy dobrze liczę sprzedaż środka trwałego niezamortyzowanego?
Wielu przedsiębiorców zastanawia się czy dobrze liczy sprzedaż niezamortyzowanego środka trwałego. Dlatego warto raz jeszcze przypomnieć, że niezamortyzowaną jego część zalicza się podczas rozliczeń do kosztów operacyjnych. Po sprzedaży nie wolno też rozliczać już dalszych amortyzacji. Ostatni raz może zostać ona dokonana w miesiącu sprzedaży danej rzeczy.
W księgowaniu środków trwałych pomaga dobry i niezawodny system, jaki wprowadziła na rynek firma Insert. Rewizor nexo pozwala na szybkie i łatwe ich ewidencjonowanie. To jeden z niezbędników systemowych każdego przedsiębiorcy.
